حرف ما

«حرف ما» سر مقاله هایی است که سردبیر دو هفته نامه ی کمان می نوشته.بعد از تعطیلی این دوهفته نامه مرتضا سرهنگی از میان 103 حرف،30 حرف را انتخاب می کند،می شود کتابی به اسم «حرف ما».

مقاله ها همگی خواندنی است.هر کدام از این مقاله ها برای کسانی که دنبال تاریخ جنگ اند چه تاریخ جنگ «ایران و عراق» و چه «عراق و ایران» نابی و تازگی خاصی دارد.مرتضا سرهنگی با نثر ساده و محکم خود شروع به گفتن تاریخ می کنداز «رئیس جمهور جدید» عراق و چگونگی بر تخت نشستن اش شروع می کند و با «اراده و بهانه ی » رئیس جمهور جدید کار را پی می گیرد.کتاب گاه توی جنگ ریز می شود و گلوله های مخصوص را می گوید و گاه به منطقه می پردازد؛دست نشانده ی وفادار.

مقاله های پراکنده است ولی در عوض با نظم خاصی شروع می شود و با همان نظم تا آخر کار را به پایان می برد.

خواندنی است؛

of mice and men

جان اشتاین بک؛

رمانی دارد به اسم موش ها و آدم ها.حکایت غریبی است از دو تا کارگر.یکی به اسم لنی؛خنگ،گنده ،خیلی لطیف و در عین حال خشن.بسیار خشن. و دیگری درباره ی جورج،لاغر و حامی لنی. لنی از موش ها و خرگوش ها و هر چیز لطیفی خوشش می آید.توی وید لباس لطیف دختری را ناز می کند و دختره می ترسد و شروع می کند به جیغ زدن،لنی می ترسد و دختره را بغل می کند،دختره بیشتر جیغ می زند،مجبور می شوند از وید فرار کنند تا به دست مردان خشن مزرعه نیافتند...به مزرعه ای دیگر می روند...توی این مزرعه هم ...و این پایان داستان است...پایان داستانی که خودتان باید بخوانید و زجر بکشید...

فلسفه

سوفی آموندسون،دانش آموز یکی از دبیرستانهای حومه نروژ است که به همراه مادرش در یک خانه ویلایی زندگی می کند.پدرش که ناخدای یک نفتکش است به دلیل شغلش مدت های طولانی از سال را دور از خانه و خانواده خود می گذراند. 
سوفی تنها فرزند خانواده است و همین امر سبب می شود که سوفی نوجوان ساعت های طولانی را در منزل تنها باشد. سوفی در اوقات تنهایی به غار خود پناه می برد،سوراخی در میان بوته های شمشاد که در حیاط خانه قرار دارد و تنها گنجایش یک نفر را دارد.
آنجا باغ عدن سوفی است،او یکه و تنها در آن زندگی می کند و در غار خود، دور از دسترس دیگران به نوشتن داستان و شعر مشغول است تا اینکه در یکی از روزهای بهاری زندگی یکنواخت و روزمره سوفی گرفتار تلاطم و فراز و نشیب می گردد، روزی که داستان ما آغاز می شود و نامه ای مرموز از فیلسوفی ناآشنا سوفی را به معبد فلسفه می خواند، فلسفه که مظهر عقل،خرد و آگاهی است.